به نقل از «اقتصاد آنلاین»

اگر کودکتان این معضل ها را دارد، با اختلال روانی رو به روست

تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۴۰۲۲۳

علامت خطر سلامت روان کودک که خیلی هامون نمیدونیم اختلالات روانی چیست؟ علائم هشدار دهنده اختلالات رایج در بین کودکان عوامل خطر بیماری روانی در کودکان چیست؟ عوامل تشدید کننده درونی عوامل تشدید کننده خارجی تشخیص اختلالات روانی در کودکان ارزیابی ها و پرسشنامه های استاندارد برای کودک و والدین درمان اختلالات روانی در کودکان 1-روان درمانی 2-درمان شناختی رفتاری 3-دارو درمانی 4-موانع درمان اختلالات روانی دوران کودکی نحوه حمایت خانواده از کودک سخن آخر علامت خطر سلامت روان کودک که خیلی هامون نمیدونیم

به گزارش اقتصاد آنلاین، بدانید برای چه چیزی باید تماشا کنید و چگونه می توانید کمک کنید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تشخیص بیماری روانی در کودکان برای والدین دشوار است. در نتیجه، بسیاری از کودکانی که می توانند از درمان بهره مند شوند، کمک مورد نیاز خود را دریافت نمی کنند. بدانید که چگونه علائم هشدار دهنده بیماری روانی را در کودکان تشخیص دهید و چگونه می توانید به کودک خود کمک کنید.  

اختلالات روانی چیست؟

سلامت روان عبارت است از سلامت کلی نحوه تفکر، تنظیم احساسات و رفتار شما. بیماری روانی یا اختلال سلامت روان به عنوان الگوها یا تغییراتی در تفکر، احساس یا رفتار تعریف می‌شود که باعث ناراحتی یا اختلال در عملکرد فرد می‌شود. اختلالات سلامت روان در کودکان عموماً به عنوان تأخیر یا اختلال در رشد تفکر، رفتار، مهارت‌ در روابط اجتماعی یا تنظیم احساسات متناسب با سن تعریف می‌شود. این مشکلات برای کودکان ناراحت کننده است و توانایی آنها را برای عملکرد خوب در خانه، مدرسه یا سایر موقعیت های اجتماعی مختل می کند.

علائم هشدار دهنده

علائم هشداردهنده ای که نشان می دهد کودک شما ممکن است اختلالات روانی داشته باشد عبارتند از:

غم و اندوه مداوم - دو هفته یا بیشتر

کناره گیری یا اجتناب از تعاملات اجتماعی

صدمه زدن به خود یا صحبت در مورد آسیب رساندن به خود

صحبت از مرگ یا حرف از خودکشی

طغیان یا تحریک پذیری شدید

رفتارهای خارج از کنترل که می تواند مضر باشد

تغییرات شدید در خلق و خو، رفتار یا شخصیت

تغییرات در عادات غذایی و کاهش وزن

مشکل در خوابیدن

سردردهای مکرر یا معده درد

مشکل در تمرکز و تغییرات در عملکرد تحصیلی

اجتناب یا غیبت از مدرسه

اگر نگران سلامت روان کودک خود هستید، با مشاوره کودک خود مشورت کنید. رفتارهای مربوط به خود را شرح دهید. با معلم، دوستان نزدیک، بستگان یا سایر مراقبین فرزندتان صحبت کنید تا ببینید آیا آنها متوجه تغییراتی در رفتار فرزندتان شده اند یا خیر. این اطلاعات را با پزشک کودک خود در میان بگذارید.  

اختلالات رایج در بین کودکان

اختلالات سلامت روان در کودکان - یا اختلالات رشدی که توسط متخصصان بهداشت روان مورد توجه قرار می گیرند - ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اختلالات اضطرابی: اختلالات اضطرابی در کودکان ترس ها، نگرانی ها یا اضطراب های مداومی هستند که توانایی آنها را برای شرکت در بازی، مدرسه یا موقعیت های اجتماعی معمولی متناسب با سن آنها مختل می کند. تشخیص ها شامل اضطراب اجتماعی، اضطراب فراگیر و اختلالات وسواس فکری-اجباری است.

اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی کودکان (ADHD):  در مقایسه با اکثر کودکان همسن، کودکان مبتلا به ADHD در توجه، رفتارهای تکانشی، بیش فعالی یا ترکیبی از این مشکلات مشکل دارند.

اختلال طیف اوتیسم (ASD): اختلال طیف اوتیسم یک وضعیت عصبی است که در اوایل کودکی - معمولاً قبل از 3 سالگی ظاهر می شود. اگرچه شدت ASD متفاوت است، کودک مبتلا به این اختلال در برقراری ارتباط و تعامل با دیگران مشکل دارد.

اختلالات اشتها: اختلالات پرخوری به عنوان مشغولیت با یک نوع بدن ایده آل، تفکر اختلال در مورد وزن و کاهش وزن و عادات غذایی ناایمن و رژیم غذایی تعریف می شود. اختلالات خوردن - مانند بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری - می تواند منجر به اختلال عملکرد عاطفی و اجتماعی و عوارض جسمی تهدید کننده زندگی شود.

افسردگی و سایر اختلالات خلقی: افسردگی احساس غمگینی و از دست دادن علاقه مداوم است که توانایی کودک را برای عملکرد در مدرسه و تعامل با دیگران مختل می کند. اختلال دوقطبی منجر به نوسانات خلقی شدید بین افسردگی و اوج هیجانی یا رفتاری شدید می شود که ممکن است بدون مراقبت، خطرناک یا ناامن باشد.

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): پریشانی عاطفی طولانی مدت، اضطراب، خاطرات ناراحت کننده، کابوس ها و رفتارهای مخرب در پاسخ به خشونت، سوء استفاده، آسیب یا سایر رویدادهای آسیب زا است.

روانگسیختگی:  اسکیزوفرنی یک اختلال در ادراکات و افکار است که باعث می شود فرد ارتباط خود را با واقعیت از دست بدهد (روان پریشی). اسکیزوفرنی که اغلب در اواخر نوجوانی تا دهه 20 ظاهر می شود، منجر به توهم، هذیان، و اختلال در تفکر و رفتار می شود.

عوامل خطر بیماری روانی در کودکان چیست؟

همانطور که در مورد اکثر اختلالات سلامت روان در هر سنی وجود دارد، چنین اختلالاتی در کودکان یک علت قطعی ندارد. در عوض، افراد مبتلا به این بیماری ها دارای تعدادی از عوامل خطر بیولوژیکی، روانی و محیطی هستند که در رشد آنها نقش دارد. از نظر بیولوژیکی، بیماری‌های روانی با سطوح غیرطبیعی انتقال‌دهنده‌های عصبی، مانند سروتونین یا دوپامین در مغز، کاهش اندازه برخی از نواحی مغز، و همچنین افزایش فعالیت در سایر نواحی مغز مرتبط هستند.

پزشکان در مقایسه با پسران بیشتر احتمال دارد اختلالات خلقی مانند افسردگی و اضطراب را در دختران تشخیص دهند، در حالی که اختلالاتی مانند اختلال کمبود توجه بیش فعالی و اختلالات طیف اوتیسم بیشتر به پسران اختصاص داده می شود. تفاوت‌های جنسیتی در بیماری‌های روانی نتیجه ترکیبی از تفاوت‌های بیولوژیکی بر اساس جنسیت و همچنین تفاوت در نحوه تشویق دختران به تفسیر محیط خود و واکنش به آن در مقایسه با پسران است.

تصور می شود که حداقل سهم ژنتیکی تا حدی در این واقعیت وجود دارد که کودکان و نوجوانان با والدینی که دارای بیماری روانی هستند، تا چهار برابر بیشتر احتمال دارد که خودشان به چنین بیماری مبتلا شوند. نوجوانانی که دچار اختلالات روانی می شوند نیز بیشتر مستعد ابتلا به سایر چالش های بیولوژیکی مانند وزن کم هنگام تولد، مشکلات خواب، و داشتن مادری کمتر از 18 سال در زمان تولد خود هستند.

عوامل تشدید کننده درونی

عوامل خطر روانی برای بیماری روانی در کودکان عبارتند از: عزت نفس پایین، تصویر بدنی ضعیف، تمایل به انتقاد شدید از خود و احساس درماندگی در مواجهه با رویدادهای منفی. اختلالات روانی نوجوانان تا حدودی با استرس ناشی از تغییرات بدن، از جمله هورمون های نوسان بلوغ، و همچنین دوسوگرایی نوجوانان نسبت به افزایش استقلال، و با تغییرات در روابط آنها با والدین، همسالان و دیگران مرتبط است. نوجوانانی که از اختلال سلوک، اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD)، اضطراب بالینی، یا دارای مشکلات شناختی و یادگیری و همچنین مشکل در ارتباط با دیگران رنج می برند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال روانی هستند.

عوامل تشدید کننده خارجی

بیماری روانی دوران کودکی ممکن است واکنشی به استرس‌های محیطی باشد، از جمله آسیب‌هایی مانند قربانی آزار کلامی، فیزیکی یا جنسی، مرگ یکی از عزیزان، مشکلات مدرسه، یا قربانی قلدری یا فشار همسالان. نوجوانان همجنس گرا در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات روانی مانند افسردگی هستند که تصور می شود به دلیل قلدری همسالان و طرد شدن احتمالی توسط اعضای خانواده باشد. کودکان خانواده های نظامی نیز در معرض خطر ابتلا به افسردگی هستند.

عوامل خطر محیطی فوق الذکر افراد را مستعد ابتلا به بیماری روانی دوران کودکی می کند. سایر عوامل خطر افراد را مستعد ابتلا به یک اختلالات روانی در هر سنی می کند. چنین عوامل خطر غیر اختصاصی شامل سابقه فقر، قرار گرفتن در معرض خشونت، داشتن یک گروه همسالان ضداجتماعی، یا منزوی بودن از نظر اجتماعی، قربانی شدن سوء استفاده، درگیری والدین، و انحلال خانواده است. کودکانی که فعالیت بدنی پایینی دارند، عملکرد تحصیلی ضعیفی دارند یا رابطه خود را از دست می دهند، در معرض خطر بیشتری برای بیماری روانی هستند.  

تشخیص اختلالات روانی در کودکان

شرایط سلامت روان در کودکان بر اساس علائم و نشانه‌ها و نحوه تأثیر این بیماری بر زندگی روزمره کودک تشخیص داده و درمان می‌شود. برای تشخیص، پزشک کودک شما ممکن است توصیه کند که کودک شما توسط یک متخصص، مانند روانپزشک، روانشناس، مددکار اجتماعی بالینی، مشاوره تلفنی فردی یا سایر متخصصان مراقبت از سلامت روان مورد ارزیابی قرار گیرد. ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

معاینه کامل پزشکی

تاریخچه پزشکی

سابقه ضربه جسمی یا عاطفی

سابقه خانوادگی سلامت جسمی و روانی

بررسی علائم و نگرانی های عمومی با والدین

جدول زمانی پیشرفت رشد کودک

سوابق تحصیلی

مصاحبه با والدین

مکالمات و مشاهدات کودک

ارزیابی ها و پرسشنامه های استاندارد برای کودک و والدین

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM)، راهنمای منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا، معیارهایی را برای تشخیص بر اساس ماهیت، مدت و تأثیر علائم و نشانه ها ارائه می کند. یکی دیگر از دستورالعمل های رایج تشخیصی، طبقه بندی بین المللی بیماری ها (ICD) از سازمان بهداشت جهانی است. تشخیص بیماری روانی در کودکان ممکن است زمان بر باشد زیرا کودکان خردسال ممکن است در درک یا بیان احساسات خود مشکل داشته باشند و رشد طبیعی متفاوت است. پزشک ممکن است تشخیص را در طول زمان تغییر دهد یا اصلاح کند.  

درمان اختلالات روانی در کودکان

انواع مختلفی از درمان ها برای مدیریت بیماری های روانی در کودکان وجود دارد، از جمله مداخلات آموزشی یا شغلی، اشکال خاص روان درمانی، و چندین داروی موثر. از نظر داروها، داروهای دسته‌های دارویی خاص، بیماری‌های روانی دوران کودکی را درمان می‌کنند. به عنوان مثال می توان به کلاس های محرک و غیر محرک داروها برای درمان ADHD، داروهای سروتونرژیک برای درمان افسردگی و اضطراب، و داروهای نورولپتیک برای مدیریت نوسانات خلقی شدید، اضطراب، پرخاشگری، یا در درمان اسکیزوفرنی دوران کودکی اشاره کرد.

1-روان درمانی

روان درمانی که به عنوان گفتار درمانی یا رفتار درمانی نیز شناخته می شود، راهی برای رفع نگرانی های مربوط به سلامت روان از طریق گفتگو با روانشناس یا سایر متخصصان سلامت روان است. در مورد کودکان خردسال، روان درمانی ممکن است شامل زمان بازی یا بازی و همچنین صحبت در مورد آنچه در حین بازی اتفاق می افتد باشد. در طول روان درمانی، کودکان و نوجوانان یاد می گیرند که چگونه در مورد افکار و احساسات صحبت کنند، چگونه به آنها پاسخ دهند و چگونه رفتارهای جدید و مهارت های مقابله ای را بیاموزند.

2-درمان شناختی رفتاری

یکی از انواع روان درمانی که برای درمان کودکان مبتلا به بیماری روانی استفاده می شود، درمان شناختی رفتاری (CBT) است. این شکل از درمان به دنبال کمک به افراد مبتلا به انواع مختلف اختلالات روانپزشکی است که افکار و رفتارهای غیرمنطقی را که باعث تقویت رفتارهای ناسازگار می شوند شناسایی و کاهش دهند. متخصصان مراقبت های بهداشتی این درمان را به صورت فردی یا گروهی انجام می دهند. CBT که به دنبال کمک به مبتلایان به بسیاری از بیماری‌های روانی شایع دوران کودکی است، ممکن است تمایل کودک افسرده یا مضطرب را به توجه بیش از حد به تهدیدات احتمالی کاهش دهد، در حالی که به کودک مبتلا به ADHD کمک می‌کند تا توجه خود را دوباره متمرکز کند.

3-دارو درمانی

پزشک یا متخصص سلامت روان کودک شما ممکن است دارویی - مانند محرک، ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب، ضد روان پریشی یا تثبیت کننده خلق - را به عنوان بخشی از برنامه درمانی توصیه کند. پزشک خطرات، عوارض جانبی و مزایای درمان های دارویی را توضیح خواهد داد. نوع اصلی داروهای ضد افسردگی و ضد اضطرابی که برای کودکان تجویز می شود، مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین  است. داروهای SSRI بر سطح سروتونین در مغز تأثیر می گذارد. برای بسیاری از پزشکان تجویز کننده، این داروها به دلیل سطح اثربخشی بالا و ایمنی عمومی این گروه از داروها، انتخاب اول هستند.

4-موانع درمان اختلالات روانی دوران کودکی

درک اختلالات سلامت روان در کودکان می تواند دشوار باشد زیرا رشد طبیعی کودکی فرآیندی است که شامل تغییر است. علاوه بر این، علائم یک اختلال ممکن است بسته به سن کودک متفاوت باشد و کودکان ممکن است نتوانند توضیح دهند که چه احساسی دارند یا چرا رفتار خاصی دارند. نگرانی در مورد انگ مرتبط با بیماری روانی، استفاده از داروها، و هزینه یا چالش های تدارکاتی درمان نیز ممکن است مانع از مراجعه والدین به مراقبت از کودکی شود که مشکوک به بیماری روانی است.  

نحوه حمایت خانواده از کودک

شما نقش مهمی در حمایت از برنامه درمانی فرزندتان خواهید داشت. برای مراقبت از خود و فرزندتان در مورد بیماری بیاموزید.

مشاوره خانواده را در نظر بگیرید که با همه اعضا به عنوان شریک در طرح درمان رفتار می کند.

از متخصص سلامت روان فرزندتان در مورد نحوه پاسخگویی به فرزندتان و برخورد با رفتارهای دشوار راهنمایی بخواهید.

در برنامه های آموزشی والدین ثبت نام کنید، به ویژه برنامه هایی که برای والدین کودکان مبتلا به بیماری روانی طراحی شده اند.

تکنیک های مدیریت استرس را بررسی کنید تا به شما کمک کند با آرامش پاسخ دهید.

به دنبال راه هایی برای آرامش و تفریح ​​با فرزند خود باشید.

توانایی ها و توانایی های فرزندتان را تحسین کنید.

با مدرسه فرزندتان همکاری کنید تا از حمایت های لازم برخوردار شوید.

سخن آخر

خانواده در صورتی که متوجه شوند یک کودک بیش فعال، مضطرب یا روان پریش دارند در ابتدا به روانشناس یا درمانگر مراجعه می نمایند.  سایر روش های درمان ممکن است درمان حمایتی باشد، مانند تغییر در سبک زندگی و رفتار، روان درمانی، و ممکن است شامل دارو برای بیماری های روانی متوسط ​​تا شدید باشد.

منبع: هنر زندگی

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: اختلال روانی بیماری روانی فرزند پروری تربیت فرزند اخبار سلامت اختلالات روانی در کودکان اختلالات سلامت روان بیماری روانی در کودکان درمان اختلالات روانی سلامت روان در کودکان روانی دوران کودکی عوامل تشدید کننده بیماری های روانی سلامت روان کودک بیماری روانی روان درمانی معرض خطر بیماری ها برای کودک عوامل خطر بیش فعالی کودک شما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۴۰۲۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ضرورت توجه به سلامت روانی، اخلاقی و اجتماعی در کنار سلامت جسم

معاون فرهنگی و اجتماعی پلیس در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت، وجوه مهم سلامت را برشمرد و بر نقش خانواده در سلامت افراد تاکید کرد.

به گزارش ایسنا، سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت نوشت:‌« یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که می‌توان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینه‌سازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون کرد. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمی‌ماند بلکه حیطه‌های پر اهمیت دیگری را نیز در بر می‌گیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» در خور توجه فزون‌تری هستند. نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی کند.

 چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزین بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین می‌توان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بی‌هیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفته‌ساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق می‌شود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جزو آن را فرو نگذارد و برای بیشینه‌سازی آن‌ها پیوسته بکوشد. سرانجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیب‌های مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.

 ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را می‌توان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تاثیر می‌گذارند. اما، تردیدی نمی‌توان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجسته‌تر است. چون همانگونه که می دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل می‌گیرد، «شخصیت» فرا می‌بالد، «منش» نضج می‌یابد، «نگرش به خویشتن» پایه‌ریزی می شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیده‌ها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده می‌شود.

 حال این پرسش در برابر ما عرض اندام می‌کند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فروشدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان انبوهی شاخص و ملاک را برای « خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص های زیر اهمیت بیشتری دارند:

۱.سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری می‌رساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف می‌کند.

۲.پیروی از الگوی گفت‌وگوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانواده‌ای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده می‌شود. چه، اینگونه خانواده‌ها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه بکار می‌گیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان می‌شوند.

۳.افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانواده‌ها پیوسته دانایی خود را افزایش می‌دهند و اندیشه خود را زیبا و غنی می‌سازند. آنان همچنین می‌کوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود بکار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیبایی‌های بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.

۴.فضیلت‌مند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده می‌شود. به همین سبب اینگونه خانواده‌ها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.

۴.برخورداری از روابط و پیوندهای اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختی‌ها و رنج های ناگزیر زندگی حفاظت می‌کند. یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن.

 خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.»

انتهای پیام